Osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności, które posiadają orzeczenie o niezdolności do pracy mogą być aktywizowane zawodowo, jeśli taka forma wsparcia wynika z identyfikacji indywidualnych potrzeb oraz potencjałów uczestnika. Ważne jest również, aby diagnoza potrzeb w takich przypadkach była przeprowadzona ze szczególna ostrożnością.

Orzeczenie ZUS o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy nie oznacza, że nie można podjąć pracy. Zgodnie z art. 13 par. 4 Ustawy o rentach i emeryturach z FUS „Zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób z niepełnosprawnością nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy”. Jeśli ktoś posiada orzeczenie ZUS o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji lub o częściowej niezdolności do pracy, albo w orzeczeniu z zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności ma zaznaczony punkt „żadna praca”, może pracować, jeśli zezwoli na to lekarz medycyny pracy i sama taka osoba czuje się na siłach pracę podjąć. Często bariery przed podjęciem pracy występują w świadomości samych osób z niepełnosprawnością, sugerujących się zapisami z orzeczenia. Należy więc pamiętać, że decydujące jest zaświadczenie od lekarza medycyny pracy i nasze samopoczucie.

Zgodnie z Wytycznymi w zakresie realizacji przedsięwzięć w obszarze włączenia społecznego i zwalczania ubóstwa z wykorzystaniem środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na lata 2014-2020 proces wsparcia osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym powinien odbywać się w oparciu o ścieżkę reintegracji, stworzoną indywidualnie dla każdej osoby, z uwzględnieniem oceny sytuacji problemowej, stopnia niepełnosprawności, zasobów, potencjału, predyspozycji i potrzeb. Obliguje to Wnioskodawcę do określenia kwalifikacji posiadanych przez uczestnika przed jego przystąpieniem do szkolenia/kursu. Mając na uwadze celowość podejmowanych działań, które mają prowadzić do wzrostu integracji społecznej oraz poprawę dostępu do rynku pracy osób wykluczonych lub zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym w regionie poprzez realizację kompleksowych programów aktywizacji, wybrane rodzaje wsparcia skierowane do uczestników projektu, powinny prowadzić do zmian w wymiarze funkcjonowania społecznego i zatrudnieniowego.