Zachowanie rodzimego krajobrazu kulturowego, komplementarnego wobec dziedzictwa naturalnego to główny cel tego projektu. Architektura drewniana określana jest mianem „Skarbów w drewnie ukrytych” - jako pamiątek historii i możliwych do wykorzystania atrakcji turystycznych. Może stanowić to podłoże do rozwoju regionu i osiągania korzyści społecznych i gospodarczych, ponieważ docelową grupę odbiorców stanowią nie tylko mieszkańcy gminy/parafianie, ale i turyści.

Władze Gminy są przekonane, że remont zabytku w rezultacie spowoduje zwiększenie liczby odwiedzin odrestaurowanych obiektów dziedzictwa kulturowego oraz co za tym idzie zwiększenie zatrudnienia.

Prace obejmowały odrestaurowanie obiektów/zasobów kultury, kościoła i dzwonnicy, plebanii, szkoły, instytucji paramuzealnych, a w tym zakup wyposażenia. Co ważne obiekty zostały przystosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych.